Rijke landen en grote historische vervuilers ontlopen hun verantwoordelijkheid op de klimaattop. Ontwikkelingslanden krijgen te weinig geld en er kwamen geen nieuwe afspraken over de uitfasering van olie en gas.
Hoe kunnen rijke landen, armere landen die gebukt gaan onder de gevolgen van klimaatverandering financieel helpen? Het was hét thema van de klimaattop in Azerbeidzjan.
Geld om hen te helpen hun economie te vergroenen, en om de steeds stijgende zeespiegel, toenemende stormen, droogtes en overstromingen het hoofd te bieden. Dat is belangrijk, want het zijn vaak de armste landen die het hardst getroffen worden door klimaatverandering terwijl ze historisch gezien het minst bijdragen aan het probleem.
300 miljard
De VS, Europese lidstaten en andere rijke regeringen moeten tegen 2035 jaarlijks 300 miljard dollar aan klimaatfinanciering naar ontwikkelingslanden sturen. Dat is ver onder het streefbedrag van 1300 miljard dat door wetenschappers voorop werd gesteld.
“Als je weet dat er wereldwijd jaarlijks zo’n 7000 miljard subsidies naar de fossiele industrie gaan, weet je dat rijke landen meer kunnen doen”
Gezien de grote uitdagingen waar we voor staan, stelt het eindakkoord teleur. Het is duidelijk dat deze maatregelen niet voldoende zijn om de enorme kloof tussen de landen die het meeste bijdragen aan de klimaatcrisis en de landen die de zwaarste gevolgen ondervinden, te dichten.
Het is zorgwekkend dat de armere landen in deze onderhandelingen onvoldoende invloed hebben gehad om hun eigen belangen effectief te verdedigen.
Mitsen en maren
Niet alleen op vlak van financiering, maar ook op vlak van emissiereductie valt het eindakkoord tegen. Dit jaar weigerden landen om direct de energiebronnen te noemen die klimaatverandering veroorzaken.
“Kwetsbare gemeenschappen wereldwijd krijgen nog steeds onvoldoende de hulp die ze zo dringend nodig hebben”
De eindtekst knipoogt nog naar een overeenkomst die vorig jaar in Dubai werd gesloten om fossiele brandstoffen uit te faseren. In de tekst zijn daar nu allemaal mitsen en maren aan toegevoegd.
Uitstoot compenseren
Toch leverde Bakoe niet alleen maar somberte op. Het werd wat ondergesneeuwd door de impasse over het geld, maar de deelnemers bereikten een akkoord over een meer technisch, maar erg belangrijk onderdeel van klimaatbeleid: de handel in koolstofkredieten.
Wie het vliegtuig neemt, kan bijvoorbeeld bomen laten planten. Maar die markt is niet transparant, daar moet verandering in komen. Bedoeling is dat er een centraal register onder VN-toezicht komt voor de handel in emissierechten. Daar kunnen niet alleen landen, maar ook bedrijven van gebruikmaken. Zo gaan we ‘greenwashing’ tegen.
GroenLinks-PvdA zal zich via de Europese Unie blijven inzetten voor een rechtvaardige en ambitieuze aanpak van klimaatverandering. De druk op grote vervuilers om hun verantwoordelijkheid te nemen, blijven we opvoeren.
