3.4 Integratie, verdiepen en uitbreiden
Nu vrede in Europa niet langer vanzelfsprekend is, wordt steeds duidelijker dat de EU een grotere verantwoordelijkheid moet nemen voor de vrede en vooruitgang in onze directe omgeving. De meeste buurlanden van de EU willen hun eigen democratische en vrije toekomst vormgeven. Toenadering tot de EU is een geopolitieke noodzaak. Zowel wijzelf als onze buurlanden zijn erbij gebaat. We willen dat de EU potentiële lidstaten veel actiever ondersteunt. Landen die dat willen, moeten concreet uitzicht hebben op toetreding. Dit mag niet ten koste gaan van de kracht van de EU zelf. We tornen niet aan de voorwaarden voor toetreding op het gebied van rechtsstaat, democratie en mensenrechten. Met het Turkije van Erdoğan blijven de onderhandelingen bevroren.
De toekomst van Oekraïne ligt in de EU, zoals dat ook geldt voor Moldavië en de landen op de Westelijke Balkan. Van alle landen die toe willen treden, verwachten we dat ze handelen in lijn met onze waarden en het buitenland- en veiligheidsbeleid van de EU. Landen die zich niet aan de basisregels van de democratie houden en onrust stoken in EU-buurlanden, pakken we harder aan. Dat betekent strengere maatregelen tegen Servië, dat de veiligheid van buurlanden als Kosovo en Bosnië-Herzegovina bedreigt. Met sterke Europese diplomatie dragen we bij aan stabiliteit en vrede in de regio. Voor het Verenigd Koninkrijk, Noorwegen en Zwitserland blijft de deur naar de EU openstaan.
We willen subsidies uit het toetredingsfonds sterker koppelen aan democratische en rechtsstatelijke hervormingen. Toetreding moet een stapsgewijs proces worden, waarbij landen al vóór het lidmaatschap voordelen ervaren en niet meteen volledig hoeven toe te treden. Het maatschappelijk middenveld krijgt een grotere rol in het toetredingsproces. Toetreding van nieuwe lidstaten vereist ook hervormingen binnen de EU, om de EU zelf slagvaardig te houden. Het biedt bovendien een kans om de sociale rechten in kandidaat-lidstaten op EU-niveau te brengen